Max Mara, quiet luxury avant la lettre

Van tijdloze klasse je handelsmerk maken en daarmee de wereld veroveren, zo zouden we het succesverhaal van Max Mara kunnen samenvatten. Dit Italiaanse familiebedrijf vaart al sinds 1951 een eigen “quiet luxury”- koers.

Achille Maramotti, een jonge jurist met een visie

Max Mara dankt zijn bestaan aan Achille Maramotti, een jurist die in 1951 op zijn 24ste zijn textielbedrijf oprichtte in Reggio Emilia, een stad in Noord-Italië tussen Milaan en Bologna. Deze streek is gekend om zijn textielindustrie maar ook om zijn “Parmigiano Reggiano”, zijn fameuze parmezaankaas.

Achille had de liefde voor mode in de genen: zijn moeder was directrice van een naaischool en zijn overgrootmoeder, Marina Rinaldi, was kleermaakster. Achille koesterde de ambitie om vrouwen uit de hogere middenklasse elegante, luxe prêt-à-porter mode aan te bieden, wat toen heel visionair was. De meeste vrouwen met een budget lieten immers hun kleren maken door een naaister. Prêt-à-porter in de mode was onbestaande in de prille fifties; enkel uniformen werden toen op industriële schaal gemaakt. Achille nam enkele ex-leerlingen uit de school van zijn moeder in dienst en noemde zijn bedrijf Max Mara.

Mara is een afkorting van Maramotti, Max voegde hij eraan toe om het wat internationaler te doen klinken. Achille inspireerde zich op de grote Franse couturiers van toen en vertaalde dat couturegevoel in een vlotte Italiaanse stijl. Hij startte met een beperkte collectie elegante mantels en mantelpakjes die volgens moderne productietechnieken gemaakt werden. De nieuwe, snellere methodes lieten hem toe om meer modellen en kleuren aan te bieden en zo meer vrouwen te bereiken. Het succes leidde tot een snelle groei.
Eind jaren zestig lanceerde de modeondernemer een tweede merk: Sportmax en speelde hiermee in op de Britse stijl die zeker toen een invloed had op het modebeeld. En hij bleef het aanbod verrijken, telkens als antwoord op nieuwe noden van de markt. Zo bracht hij in 1980 het merk Marina Rinaldi op de markt, genoemd naar zijn overgrootmoeder. Het merk brengt elegante kleren voor curvy vrouwen, van casual tot feestkledij. Ondertussen telt de modegroep collecties voor alle generaties en gelegenheden, tot een bruidscollectie toe.

Familiebedrijf, trouw aan de roots

Om de constante groei op te vangen, werden nieuwe gebouwen opgericht. Voor de mantelafdeling werd in 1988 een gloednieuwe fabriek opgericht van 10.000 vierkante meter waar elk jaar 100.000 mantels geproduceerd worden, waaronder de camel mantel die nog altijd een bestseller is. De hoofdzetel van het bedrijf verhuisde in 2003 naar een voormalige kousenfabriek uit 1910 die verbouwd werd. Hier zijn ook de archieven van het bedrijf opgeslagen, een gigantische collectie schetsen en een complete verzameling collectiestukken van het modehuis, maar ook een uitgebreide collectie vintage kledij en accessoires van andere merken, vanaf 1920 tot nu, die samen maar liefst 4.000 vierkante meter in beslag nemen. Ze vormen een onuitputtelijke inspiratiebron voor het creatieve team.
Sommige collectiestukken worden gebruikt voor reizende tentoonstellingen, zoals de iconische mantels die zowel in Berlijn als Tokio, Peking als Moskou tentoongesteld zijn.
Met zijn twee fabrieken, zijn administratieve zetel en zijn museum is Max Mara de grootste werkgever in de streek van Reggio Emilia. In totaal stelt de groep 5.300 mensen te werk en telt hij 2.500 boetieks, verspreid over meer dan 100 landen. Max Mara is hiermee het grootste onafhankelijke modebedrijf van Italië.

Na de dood van Achille Maramotti in 2005 nam zijn zoon Luigi de leiding van het familiebedrijf over, bijgestaan door zijn broer Ignazio en zijn zus Maria Ludovica. Elk hebben ze hun eigen verantwoordelijkheden binnen het bedrijf en ook de derde generatie maakt stilaan haar opwachting. Ze waken over de toekomst van het bedrijf en blijven hierbij trouw aan de filosofie van de stichter. “Iedereen is doordrongen van dezelfde waarden en alle know-how wordt doorgegeven.

Als onafhankelijk modebedrijf blijven we investeren in verscheidenheid, creativiteit, kwaliteit en vernieuwing. Zolang je dit kan bieden, heb je een toekomst,” aldus Luigi Maramotti.

Duurzaamheid  als leidraad

“Never try too hard” is de lijfspreuk van de Maramotti’s. Het bedrijf is gematigd in alles: het brengt mode die nooit “té” is – niet te klassiek, niet te extravagant. De focus ligt op kwalitatieve, perfect afgewerkte stukken om lang van te genieten.
Zoals de iconische camel mantel en het safari-jasje. Tijdloos met een touch die het telkens anders en actueel maakt. Dat was vroeger al zo, waarbij het modehuis tegen de massaconsumptie-stroom oproeide. En dat is nu nog altijd zo, waarbij Max Mara helemaal past binnen de huidige duurzame tijdsgeest, niet omdat dit een trend is, maar gewoon omdat het ingebakken zit in het DNA van dit bedrijf.
Ook qua materialen ligt de focus zoveel mogelijk op nobele, natuurlijke materialen zoals wol, katoen, zijde en linnen. Zo bracht het merk tien jaar geleden de teddy-coat uit – inmiddels een klassieker – die volledig in natuurlijke materialen – wol en zijde – gemaakt wordt, in tegenstelling tot de teddycoats van de meeste andere labels die van synthetische materialen gemaakt worden.

Grote namen achter de schermen

Door de geschiedenis heen heeft Max Mara al met de grootste ontwerpers samengewerkt, zonder daarmee uit te pakken.

Karl Lagerfeld, Jean-Charles de Castelbajac, Narcisso Rodriguez en vele anderen hebben voor het modehuis collecties getekend. Schetsen in de rijke archieven van het modehuis zijn de stille getuigen van deze vruchtbare samenwerkingen. Het is een bewuste keuze om de ontwerpers achter de collecties nooit in de schijnwerpers te plaatsen.
Ze ontwerpen in teamverband, in functie van de collectie, zonder hun persoonlijke stijl door te drukken op het merk. Op die manier wordt het merk niet afhankelijk van de creativiteit en het imago van één persoon. En als er openlijk samengewerkt wordt met een bekende ontwerper, kunstenaar of celeb, wat de laatste jaren soms gebeurt met bepaalde merken van de groep, dan gaat het om eenmalige “capsulecollecties”.

Topfotografen en modellen

Max Mara heeft gedurende zijn hele geschiedenis niet alleen met topontwerpers samengewerkt, maar ook met grote namen uit de modefotografie zoals Sarah Moon, Peter Lindbergh, Richard Avedon, Steven Meisel en Craig McDean.
Voor hun lens verschenen legendarische modellen zoals Carla Bruni, alias mevrouw Sarkozy, Karen Mulder, Gigi Hadid, Cindy Crawford, Linda Evangelista, Stella Tennant, Saskia De Brauw, Inès de la Fressange en zovele andere. Een blik op de campagnebeelden van de verschillende decennia geeft een mooi beeld van de topmodellen door de jaren heen.

Collezione Maramotti:
kunsttempel met industrieel verleden
De grens tussen mode en kunst is flinterdun. Geen wonder dat Achille Maramotti een verwoed kunstliefhebber en -verzamelaar was, meer bepaald van hedendaagse kunst. Vanaf de jaren zestig begon hij kunstwerken te verzamelen. In zijn vrije tijd reisde hij de wereld rond om kunstwerken uit zijn verlanglijstje te kopen. Ondertussen is deze collectie uitgegroeid tot een van de mooiste privécollecties van Italië met onder meer werk van Francis Bacon, Jean-Michel Basquiat en vele andere grote namen.
De verzameling van Maramotti, een heus levenswerk, telt meer dan duizend schilderijen, beeldhouwwerken en installaties die een mooi overzicht bieden van de moderne kunststromingen van de tweede helft van de twintigste eeuw. Waaronder L’Arte Povera en La Transavanguardia en de Amerikaanse kunststromingen uit de jaren tachtig en negentig van vorige eeuw. Om te vermijden dat zijn verzameling na zijn dood zou versnipperen, werd een museum opgericht: de “Collezione Maramotti”.
Het museum is sinds 2007 gevestigd in de eerste grote fabriek van Max Mara, een twee verdiepingen tellend gebouw uit 1957 dat ontworpen werd door de architecten Antonio Pastorini en Eugenio Salvarini. De Britse architect Andrew Hapgood vormde het industrieel gebouw om tot een architecturale parel maar liet de sporen van de textielmachines op de terrazzo vloeren ongemoeid, als stille getuigen van het verleden. Naast de permanente collectie worden hier ook geregeld tijdelijke tentoonstellingen georganiseerd. Collezione Maramotti reikt ook elk jaar een prijs uit aan een jonge, vrouwelijke kunstenaar uit het Verenigd Koninkrijk, de zogenaamde “Max Mara Art Prize for Women” in samenwerking met de befaamde Whitechapel Gallery in Londen.

Gulle mecenas

Max Mara is niet alleen een belangrijke werkgever, maar is ook een gulle mecenas die maatschappelijk relevant is en die onder meer kunst en cultuur bewaakt en stimuleert, zeg maar de Medici van Reggio Emilia. Zo heeft het bedrijf de restauratie van de Basilica della Madonna della Ghiara gefinancierd. Als mecenas nodigde de groep ook de Amerikaanse kunstenaar Sol LeWitt uit om het plafond van de leeszaal van de 18de eeuwse Panizzi- bibliotheek te beschilderen. Het veelkleurig modern kunstwerk “Whirls and Twirls” is een van meesterwerken van deze experimentele kunstenaar.
In één van zijn bedrijfsgebouwen biedt Max Mara een grote ruimte voor een sociaal project: “L’Atelier dell’Errore”, een atelier voor een collectief van kunstenaars met een autismespectrumstoornis.
Zoals de naam het doet vermoeden, is er in dit beschermd atelier plaats voor imperfectie die leidt tot een ontroerende schoonheid.
De modewereld wordt vaak verweten dat ze hard en oppervlakkig is. Dit hecht familiebedrijf bewijst dat het ook anders kan.