Gouden Schoen Nicky Evrard: “Dromen zijn blijkbaar niet altijd bedrog”
Ik groeide op met vrouwenvoetbal.
Rik was mijn klasgenoot in het lager onderwijs. Allesbehalve een briljante geest, maar van in het eerste leerjaar bij meester Luc de grootste en sterkste. Iemand die je dus maar beter te vriend had. In het zesde was hij al een boom van een vent. Ik weet nog dat meester Lowie de onhebbelijke gewoonte had om leerlingen die iets mispeuterd hadden bij het vel onder de kin te knijpen.
Sommigen liepen er al gauw als een kalkoen bij, maar sterke Rik had er geen last van. Begrijpelijk. Iedereen vreesde zijn handen die veel groter waren dan zijn verstand.
Soms ging ik voetballen bij Rik. Op het grasveld voor zijn huis stond immers een echt doel. En daar maakte ik als dreumes al kennis met het vrouwenvoetbal. Daar zag ik namelijk de eerste spectaculaire saves van een dame. De ietwat rare moeder van Rik stond immers supergraag in doel. Als een springveer wipte ze van de ene naar de andere hoek of dook ze in de voeten.
Onvervaard en met passie. Ik wist eerst niet wat ik zag, maar al snel raakte ik gewoon aan het toen nochtans zeer ongewone tafereel.
En op een woensdagnamiddag in mei ging het fout. Het veld lag er drassig bij. Yvonne had het onderschat. Een beetje modder in haar neus of in haar slip deerde haar niet. Maar nu was het glad en tegen echt slipgevaar was ze niet bestand. Bij een lage voorzet schoof haar steunbeen weg en maakte ze een sprietstand die zelfs Clijsters haar later niet zou nadoen. Diagnose met enige overdrijving: een scheur van aan hare poeper tot aan hare roeper. Gedaan met de keeperscarrière van het ‘wilde konijn op de plein’. Ze hing haar veel te grote schoenen aan een haakje in de garage, en breidde voortaan voetbalkousen voor haar vele kinderen.
Onze gaste aan tafel denkt nog niet aan stoppen. Integendeel, haar voetballoopbaan kreeg nog maar onlangs een enorme boost door een transfer naar een Engelse topclub. En dat na het winnen van de ‘Gouden Schoen’ eerder dit jaar. We stellen je voor: klasbak Nicky Evrard
Balegem
Nog een late proficiat met je Gouden Schoen (die pronkt op onze tafel in t’ Parksken). Is dat nu het voorlopige hoogtepunt uit je carrière Nicky? En bedankt trouwens om de trofee mee te brengen.
Nicky: Het is een enorme appreciatie. Een beetje onverwacht omdat een doelvrouw de Gouden Schoen nog nooit won, maar vooral een hele eer om die trofee te mogen ontvangen…
Shari Van Belle: Ik was en ben nog steeds apetrots!
Shari, de vriendin van Nicky en speelster bij OH Leuven, zit mee aan tafel. Ze glundert misschien nog meer dan Nicky.
Nicky (lacht): Ja, dat weet ik Shari, maar het mooiste moment was toch wel het behalen van de kwartfinale op het Europees Kampioenschap. Die sfeer na een uitzonderlijke prestatie deed me nog iets meer dan het krijgen van de Gouden Schoen. Een collectieve overwinning vind ik belangrijker dan een individuele.
Dus het net missen van de titel dit jaar moet dan wel een slecht gevoel gegeven hebben bij jullie beiden.
Nicky en Shari bijna gelijktijdig: Een enorme ontgoocheling!
Nicky: We waren er zo dichtbij, maar tijdens de play-offs liep het fout. Ik weet echt niet waarom. Anderlecht bleef misschien het koelbloedigste. De ervaring zal wel een rol gespeeld hebben. OHL kwam pas voor het eerst in die situatie, en Anderlecht is de titelstress al gewoon. Na de reguliere competitie waren we als leider dé favoriet, en misschien heeft de druk nefast gewerkt. Vooral in de thuismatch tegen onze concurrent hebben we het laten liggen. Jammer.
Van thuismatch gesproken: dit is er één voor jou in Balegem. Je bent hier opgegroeid en je woont hier!
Klopt, en toch is het de eerste maal dat ik hier in dit fameuze restaurant kom. De hapjes zijn alvast fantastisch en veelbelovend (lacht)!
Flames
Je begon bij Racing Strijpen. Mijn zoon Arno voetbalde nog tegen jou. Hij scoorde wel maar je maakte toen al indruk want mijn echtgenote herinnerde zich het kleine meisje in het doel nog.
Dan heeft ze een bijzonder goed geheugen, en was je zoon een goede spits (lacht). Ik stond trouwens niet altijd in doel. Ik voetbalde gewoon heel graag. Toen ik daarna naar tweede nationaler Cercle Melle ging, lag de focus al op het keeperswerk, en bij KAA Gent besefte ik ten volle dat ik daarin carrière kon maken. Dan kwam Twente. Ook veel geleerd. Enkel Huelva in Spanje was een miscast. Gelukkig ving KAA-Gent voorzitter Dominique Reyns me toen op. Ook bij OHL werd ik alleen maar beter. Ik kan alle begeleiders, coaches en vooral mijn ouders die me groot maakten, alleen maar van harte bedanken.
Wat is het verschil tussen een Oosterscheldekreeft en een Westerscheldekreeft? De eerste wordt opgediend in ‘t Parksken en smaakt naar veel meer. Zoals de witte heilbotfilet daarna. Geloof me, ondergetekende mag nog wel eens op restaurant gaan, maar dit is subliem.
Groot maken. Daar zeg je zoiets. Vrouwen zouden volgens sommigen niet echt in doel passen omdat ze veelal te klein zijn. Jij bent 1.76 m.
Een Courtois van 2m heeft natuurlijk veel meer reikwijdte dan de meeste doelvrouwen, maar bij ons is positiespel van cruciaal belang om het verschil in lengte op te vangen. Bovendien vind ik het ook zeer belangrijk dat een doelvrouw goed kan meevoetballen. Van achteruit dirigeren, en indien mogelijk zelfs al voetballend een aanval opzetten, het zijn 2 punten die een ploeg echt wel letterlijk en figuurlijk vooruit kunnen helpen. Vooraleer ik naar Leuven ging, moest ik bijvoorbeeld zeker weten dat ze dat ook elementair vonden. Anders was ik echt niet gegaan.
Dat zal bij je nieuwe club Chelsea ook wel van pas komen.
Denk ik wel. Ik hoop het althans. Ook bij de Flames probeer ik echt die kwaliteiten te benutten en te tonen. Meespelen als keeper is internationaal vrijwel een must.
We keuvelen, en verorberen tijdens het gesprek zomaar een mals kalf uit de ‘Lozere’. Waren alle kalveren maar uit de Lozere’, denken we spontaan. Super.
De Flames. Denk je al aan het EK 2025 en het WK in 2027?
Nicky: Uiteraard. Daar doe je het voor. Hopelijk kunnen we ons kwalificeren, en kunnen we een aantal grote matchen spelen. Misschien met Shari erbij.
Shari: Het vorige EK viel ik net uit de boot. Ik kwam van ver na een kruisbandblessure bij KAA Gent. Samen een groot tornooi spelen, zou natuurlijk mooi zijn. We zien wel.
Meevoetballen akkoord, maar penalty’s pakken is toch ook iets speciaals Nicky.
Ja, tijdens het EK stopte ik er een paar cruciale tegen IJsland en Frankrijk. Er is altijd wat geluk mee gemoeid, maar ik ben er niet slecht in (lacht bescheiden).
Niet slecht. Ook een understatement voor wat we vandaag weer mochten meemaken. Een zeer leuke babbel met 2 jonge, ambitieuze voetbalvrouwen, een Gouden Schoen op tafel, een weergaloos diner overgoten met godendrank en de belofte dat we Nicky ook bij haar nieuwe club Chelsea in Londen mogen interviewen. I am a lucky bastard and I know!
Londen
Dag Nicky! Hoe maak je het?
Zeer goed, dank je.
Intussen al een tijdje geleden, maar weet je nog die avond in ’t Parksken te Balegem?
En of ik het nog weet (lacht). Zeer lekker gegeten, goed en amusant gesprek en nog even blijven plakken bij mensen aan de bar. En het werd vrij laat…
Het was niet ver voor jullie naar huis.
Maar een paar kilometer en Shari was Bobette. Dus…
Je woont buiten Londen. Bewust voor gekozen?
Het is hier lekker rustig. Een beetje zoals in Balegem (lacht). Ik hou meer van het platteland dan van de stad. Centrum Londen zou niets voor mij zijn.
Net terug van stage heb ik vernomen.
Klopt. We trainden in Portugal. Er zijn slechtere plekken (lacht), maar het was wel zeer zwaar. Ik moet zeggen dat ik momenteel een beetje moe ben. Ook de internationalen die actief waren tijdens het WK, en dat is de grote meerderheid van de kern, waren er opnieuw bij. Het niveau van de trainingen verhoogt natuurlijk meteen. Dit is één van de topclubs van de wereld.
Even aanpassen toch, dacht ik zo?
Inderdaad. Ik wist dat het anders ging zijn, maar ik schrok toch een beetje van de professionaliteit. In alle geledingen. Logisch natuurlijk. Chelsea wil steeds meedoen voor de prijzen. Zowel in Engeland als in Europa.
De lat ligt hoog. Beter doen dan vorig seizoen. Dat betekent opnieuw kampioen van Engeland en finale Champions League.
Dat is eigen aan topclubs. Dat wist ik voor ik aan dit avontuur begon. Ik ben alvast uitstekend opgevangen. Het appartement is prima, de omkadering uiterst professioneel en de mensen zijn vriendelijk. Ik kan het me echt niet beter wensen. Ik besef dat dromen blijkbaar niet altijd bedrog zijn.
En nu de prestaties?
De concurrentie is moordend. Vier doelvrouwen die bij een nationale ploeg spelen of speelden. Het is een geweldige uitdaging. Chelsea heeft een plan voor mij uitgetekend, en nu moet ik mijn best doen om het waar te maken. Ik heb een contract van 3 jaar. Dus niets forceren. Gewoon elke
training en elke geboden minuut presteren.
Gewoon? Dat kleine meisje van Strijpen is groot geworden!
Dat ben ik al een tijdje hoor. Letterlijk dan. Kijk, ik heb hard gewerkt om die kans te krijgen, en wil ze nu met beide handen grijpen. Chelsea was en is nu nog meer mijn droomclub.
Je bent al een paar maanden in Londen. Intussen al eens terug geweest naar Balegem?
Neen, te veel trainen. Het is voorbereiding en de club verlangt dat ik me focus op Chelsea. Natuurlijk bellen we en Shari probeert één keer per maand langs te komen. Het is soms hard, en soms ook eenzaam, maar dat is topsport.
Onlangs speelde Chelsea al een oefenmatch tegen AS Roma. Ze wonnen met 3-2. Speelde je?
Neen. We waren grotendeels compleet voor die wedstrijd maar we misten toch nog enkele internationalen. De eerste competitiematch tegen Tottenham moeten we er staan. Ik moet er ook klaar voor zijn. En geloof me, ik doe er alles aan.
Ben je intussen al ereburger van Oosterzele?
Nog geen datum gevonden. Komt wel. Dat is nu het minste van mijn zorgen. Hier in Londen tijdens de trainingen en wedstrijden stelen met mijn ogen en vooral veel bijleren. De rest is bijzaak. Al moet ik ook eerlijk zijn: soms mis ik mijn vriendin, mijn thuis en Balegem.
Na het seizoen spreken we nog eens af in ‘t Parksken. Misschien brengt Nicky dan de beker met de grote oren van de Champions League mee. Bronnen meldden dat ze de best betaalde doelvrouw in Europa is. Dat zou je echt niet zeggen. Toffe dame. Bescheiden, vriendelijk en nog dolblij met deze kans bij Chelsea en de Gouden Schoen. Courtois mag dan al meer reikwijdte hebben,ons respect gaat vooral naar Nicky Evrard uit Balegem.
Met dank aan www.parksken.be