Joris Hessels: “Tijd voor iets anders”

Laatst verbleven we een paar dagen in Oostende. Omdat mijn echtgenote al de eerste avond de voorkeur gaf aan Frank en Simonneke, trok ik alleen op pad. Op de hoek was een café. Dat had ik opgemerkt nog voor we de zee zagen. Mijn wandeling strandde dus al na pakweg 200 m.

De sfeer was opperbest in café ‘Het Luisterend Oor’. Op een stoel zat een dame van meer dan gemiddelde leeftijd tv te kijken. Ernaast lag een dode hond. Ik nam plaats aan de toog, en vulde mee de stilte. Na 3 kuchen en een rochel lichtte de vrouw toch haar dikke kont op om me te bestellen. Ik kreeg een pint wat ik enorm apprecieerde. ‘2 euro’, Boter bij de vis in Oostende. Ik betaalde en de bazin slofte weer naar haar stoel. Ik hoorde mezelf slurpen.

‘Gie zoet het aan mien geen 2 keer moeten vragen’, sprak de vrouw plots luid. Ik schrok. Zelfs de hond trok zijn linker ooglid naar omhoog.

Was dat tegen mij? Had ik na al die jaren nog eens touche?

 ‘En die snorre. Wa ne vent’, ging ze verder. Ik voelde me meteen minder aangesproken. Gezien de zeldzame ziekte van Wadacq heb ik veel minder haar onder mijn neus dan op mijn zak. Ik keek nog eens rond, maar ik zag niemand. Ook niet angstvallig weggedoken onder tafel.

En dan merkte ik over wie ze het had. Op tv zag ik immers een bekende man aan het stuur van Taxi Joris. De chouchou van Vlaanderen. De ideale schoonzoon van Gentbrugge. De stem van Radio Gaga. De sexy leerkracht van Albatros. De man die in de week en tijdens de Weekenden luistert naar zijn volk. Joris Hessels ligt niet alleen goed bij gezette vrouwen van boven de 60, maar ligt gewoon goed in de markt. Hoogste tijd dus voor een babbel tijdens een lekkere lunch in ons favoriete restaurant ’t Parksken.

Koen Wauters

Welkom Joris. Zou het niets voor jou zijn? Café Het Luisterend Oor’ in Belsele.

Joris Hessels: (lacht) Ja, in Belsele waar ik ben opgegroeid. Man, ik heb er een zeer mooie jeugd gehad. Ik ben de jongste van 5. Mijn ouders hadden de kalender wellicht verkeerd geïnterpreteerd met de gevolgen van dien. Ik werd als kakkenestje dol verwend. Mijn vader was leerkracht en daarna directeur in het Sint-Anna college op linkeroever. Hij leefde voor het onderwijs. Zijn bevlogenheid en welsprekendheid heb ik van hem. Hij leerde me ook het theater kennen. Nu nog regisseert hij toneelstukken. Een beetje jammer dat ik soms zo moeilijk met hem kon praten. Gelukkig is dat de laatste tijd veel beter.

Zegt de man die voor zoveel mensen het ideale praatbaken is…

Ja, erg he. Gelukkig leven mijn beide ouders nog, en kan ik nu veel goedmaken. Maar ik had het niet altijd makkelijk om met mijn vader over mijn beslommeringen te praten. Hij ziet er nogal autoritair uit en dwingt ontzag af. Terwijl hij één van de meest zachtaardige mensen is die ik ken. Mijn moeder was meer het aanspreekpunt. Als psychiatrisch verpleegster had ze uiteraard een luisterend oor. Dit heb ik dus van haar.

Je studeert af aan het RITCS in Brussel als acteur. Dan volgen vele jaren theater. Het Gevolg, Het Paleis, Studio Orka, Ultimate Tule, Kopergietery, Bronks, een indrukwekkende reeks. Maar je wou naar de televisie?

Ik wou niet kost wat kost naar tv, maar ik had als kind wel al een enorme adoratie voor alles wat met televisie en film te maken had. Ik wou zelfs Koen Wauters zijn. Ik vond hem echt de max. Nu nog trouwens, maar ik vond hem zo veelzijdig en zo naturel op het scherm dat ik hoopte ooit een heel klein beetje in zijn voetsporen te mogen treden.

En dat is gelukt. Naar ik heb gehoord, wil Koen nu Joris zijn.

 (lacht) Neen, dat denk ik niet. Het is vreemd. Vroeger zat ik met grote ogen naar dat televisiewereldje te kijken, en nu maak ik er ook een beetje deel van uit. Het gevoel is dubbel. Festiviteiten of activiteiten met BV’s interesseren me niet echt, maar soms moet je je ongewild toch in die leefwereld begeven. Niet per se mijn ding.

Het BV -schap is niets voor Joris, maar de voorproevertjes van de chef zijn dat wel. Al snel blijft het laatste over. De champagne smaakt er fantastisch bij, en we zijn meteen in de mood for talking.

Lady Gaga

Je bent wereldbekend geworden in Vlaanderen met ‘Radio Gaga’. Het programma dat je maakte met je vriend en collega-acteur Dominique Van Malder.

Zalig om te doen. Dat was entertainment koppelen aan human interest. Ik ben ontzettend dankbaar dat ik samen met mijn maat dit heb kunnen maken. Aanvankelijk waren we al blij als onze buren, onze vrienden en onze ouders keken, maar dan bleek het Canvas programma plots ook aan te slaan bij het grote publiek. Weet je waar we bijzonder trots op zijn? Dat het programma ook in universiteiten gebruikt wordt tijdens lessen pedagogie en psychologie. Fantastisch toch?

Ja, maar ook ‘De Weekenden’ zal ongetwijfeld getoond worden, denk ik. Wat voor mooie televisie is dat? Bij de tweede aflevering van de 3de reeks weende mijn echtgenote tranen met tuiten. En dat was geleden van 2003 toen tante Rita begraven werd.

De verhalen van de 8 hoofdpersonages, want ik ben maar de aangever, hebben allemaal iets speciaals. Zet hen tijdens een weekend samen en je hebt een smeltkroes van ideeën en onderling respect. Dat straalt natuurlijk over op de kijker. Dit is wat ik de voorbije jaren wou doen. Zogezegd ‘gewone’ mensen een spreekbuis geven, en zelf als doorgeefluik fungeren. Luisteren naar hun verhaal, en geen oordeel vellen.

Je zegt: ‘wat ik de voorbije jaren wou doen’…

(onderbreekt even) Klopt. Het is misschien tijd voor iets anders.

Zoals ‘Viervoeters’ over asielhonden op Play 4?

Dat is inderdaad ook iets anders, maar ik heb het over programma’s maken met en over mensen doch op een totaal andere manier. Ik ben er nog niet echt uit, maar ik broed op een aantal ideeën. Wat ik wel al kan meegeven is dat ik een programma doe rond de verkiezingen. Veel kan en mag ik er nog niet over kwijt. En ook een reeks over een man die een boot herstelt om er nog eens een reis mee te maken. Hij kwam ook al voor in ‘Gentbrugge’. Ach, ik heb nog zoveel plannen.

Wat hebben jij en Dominique trouwens met Lady Gaga?

Niets, en gelukkig maar. Enkel dat ze een juridische klacht had ingediend tegen ons voor het zogezegd misbruiken of stelen van haar naam. Ze heeft dat uiteraard verloren. Meer nog, ze moet ons in feite nog 300€ schadevergoeding betalen. Ik denk dat ik ons geld eens persoonlijk zal ophalen als ik even de tijd heb (lacht).

Intussen is de volgende delicatesse al opgediend. Geelvin Tonijn met crouton, bloemkool crème en verse wintertruffel. Joris eet geen vis, maar we kijken met plezier hoe hij geniet van de vervangende vleesschotel. Onze gast aan tafel is een topkerel en chef Joris in de keuken een topchef. Zoveel is duidelijk.

Paul De Hert

Je bent papa en pluspapa van 4 kinderen.

Ja, Evelien en ik hebben samen een kind. Evelien heeft ook 2 kinderen uit een vorige relatie en ik een zoon.

Best pittig wellicht. Tv-maker, acteur, presentator, en een groot gezin.

Dat mag je wel zeggen. Ik kan moeilijk neen zeggen. Daarom zit ik ook hier (lacht). Ik wil voor te veel mensen goed doen, en soms is dat zelfs ten koste van mijn gezin. Daar kan ik zo boos over zijn tegen mezelf. Ik wou dat ik veel rustiger was. Dat ik meer kon genieten van de mooie momenten thuis. Vaak vind ik mezelf falen. Ik voel me dan schuldig tegenover Evelien en de kids. Een nieuw samengesteld gezin geeft bovendien nog meer stress. Ik wil dat onder controle hebben, en zo goed mogelijk doen, maar dat lukt amper.

Als ik heel vlug eens overloop: Ketnet, W817, Zuidflank, Vriendinnen, Coppers, Professor T., De Dag, Geub, Albatros, en dan nog pareltjes als bijvoorbeeld ‘Gentbrugge’ maken. Als je voor zijn programma met Vranckx naar het Midden-Oosten reist, pik je in Tel Aviv snel nog een rol mee in de serie De Kraak. Joris, je werkt te veel.

Ik had ooit een leraar Paul De Hert. Een fantastische kerel en die zei: ‘Wat zwaar is moet je licht maken, en wat licht is moet je zwaar maken’. Vaak denk ik aan hem. Ik werk veel, maar ik wil het vertrouwen van de mensen niet beschamen. Ik wil geven, en neem soms te weinig. Ik zou zaken lichter moeten maken zodat ik er sneller over heen stap. Anderzijds maak ik misschien te veel lichte dingen te zwaar. Het is niet makkelijk om dat evenwicht steeds te vinden. Begrijp me trouwens niet verkeerd. Een nieuw samengestelde familie is niet makkelijk, maar we vormen een hecht en fantastisch gezin waar Evelien en ik bijzonder goed voor zorgen en bijzonder veel van houden. Maar het vraagt inspanningen. Evelien is ook nog verpleegster in het UZ. Ze is soms echt leeg ’s avonds, en dat begrijp ik volledig.

Als ik je bezig hoor, denk ik, Joris je bent te goed voor deze wereld.

Als je de televisiewereld bedoelt, kan ik je enigszins volgen. Hoewel ik zeer perfectionistisch ben. Ik zal corrigeren waar het moet, en dat ook zeer duidelijk maken. Gelukkig hebben we bij productiehuis ‘De Chinezen’ een geweldige ploeg. Vaklui in hart en nieren. In het echte leven kan ik soms wat agressief zijn. Vaak is het wit of zwart. Ofwel sluit ik me op, en kruip ik in mijn schulp. Ofwel flap ik het er ineens uit. Je zou nog schrikken. Als straks het eten niet goed is bijvoorbeeld (lacht).

Gelukkig is het eten uitstekend. Joris krijgt een fijne vervangschotel omdat hij allergisch is aan vis en schelpdieren. Onze Noorse kabeljauw met licht gerookte kokkels, mossels en champagneboter smaakt akelig vers, en zwemt in de mond. En de wijn? Het moet maar zo goed niet zijn.

De Worstenman

‘Een klein afscheid’ is een ontroerend boek. Je bent ook auteur. Misschien kan je ons eens vertellen wat je niet bent?

Voetbaltrainer, al had ik mijn kandidatuur gesteld bij de Rode Duivels. Ik voel me een beetje voorbij gelopen omdat ze mijnheer Tedesco hebben aangenomen. Ik wil de mensen steeds het gevoel geven dat ze iets betekenen. Dat had ik dus ook willen doen bij onze jongens na het teleurstellende WK. Maar kijk, ik zal moeten blijven tv maken.

Dat is maar goed ook. Waarom is een eenvoudig televisieprogramma als Taxi Joris zo beklijvend?

Omdat het over mensen gaat die iets meemaken, die het leven beleven zoals jij en ik. Soms zijn dat heel gewone verhalen, maar soms is de tragiek zo aanwezig dat het de mensen raakt. Ook de verscheidenheid is belangrijk. Een hoertje dat de taxi neemt, en haar ziel blootlegt, is niet alledaags. En toch is het voor de prostitué een dag als anders. Iedereen beleeft het op haar of zijn manier. Prima wijn overigens …

Dat kan jij weten. Je bent tot je 16de misdienaar geweest…

Juist. En daar heb ik wellicht leren acteren (lacht).

Ik zag je zopas genieten van het eten, maar in feite ben je ‘De Worstenman’ …

Zo noemden mijn broers en zussen me omdat ik alle dagen worst met aardappelen en appelmoes zou gegeten hebben. Ik vind dat zo lekker. Al moet ik toegeven dat het hier ook niet min is. Amai, en komen jullie met elke praatgast naar ’t Parksken? Ja? En zijn er ook praatgasten die tweemaal mogen komen?

De malse, sappige Holstein dunne lende lag toen nog op de pan. De wijn was al voor een groot deel in de man. Joris Hessels is echt een charmante kerel. Niet moeilijk dat de Vlaamse vrouwen warm lopen, en de mannen willen zijn zoals hij. Luisteren… Zelfs mijn kippen doen het niet als ik ze ter orde roep omdat ze alweer geen ei hebben gelegd. Joris kan het echter als geen ander. Luisteren naar de mensen, en een ‘heel, heel klein beetje de wereld ten goede veranderen’. Hij heeft nieuwe plannen. Benieuwd. En onze plannen? Taxi Joris bellen want de wijn was té goed …

Met dank aan www.parksken.be