Bazart: ‘Genieten!’

< Gesprek in ’t Parksken >

5 MIA’s. Het is veel. Ik heb ooit 2 Mia’s gehad. Geile Mia en Wilde Mia. Die eerste woonde in een aanpalend dorp en fietste elke dag doorheen onze straat. Ze droeg meestal een rokje dat zelfs bij een zuchtje wind het groot verlangen prijsgaf. Ze was zo sensueel, zo wulps, ze kon een telefoonpaal verleiden. Als ze bij slager André binnenstapte, lagen zelfs de saucissen in zijn toog niet meer op hun gemak. Haar zwoele stem en haar begerige blik snakten naar Hollywood, maar ze bleef gedurende haar jonge bestaan plakken in café De Welkom. Omdat ik daar quasi resideerde, kreeg ik uiteindelijk mijn kans. Na 12 Duvels en 17 gore moppen zag ze mij zitten. We reden naar een verlaten landweg, maar toen ze het pistool bovenhaalde, ging het plots van pure opwinding af. Later heeft geile Mia me nog een herkansing toegestaan, maar toen was haar stem al bevangen van rook en de blik vertroebeld door de tijd.

Wilde Mia was nog een ander paar mouwen. Ze liep militaire school, had een korte bros op haar hoofd en een paar store poten onder haar derrière. Ze hield van een gespierd mannenlijf. Geen haar op mijn hoofd dat er dus aan dacht dat Wilde Mia ooit voor mij kon vallen. Mijn sixpack zat meestal op het stoeltje van mijn brommer. Enkel mijn rechterhand was meer ontwikkeld dan bij de doorsnee burger. Maar kijk, na een scoutsfuif nam Wilde Mia me plots bij de arm en sleurde me in het struikgewas. Ze zette de zaakje volledig naar haar hand en begon bovenop me te pompen als gek. Ik raakte nauwelijks aan adem. Hoe meer ik op haar dikke dijen sloeg, hoe harder ze op en neer ging. Ten slotte zuchtte ze diep, trok haar broek weer op, snoerde de mijne dicht en groette de vlag die er intussen halfstok bijhing.

Vandaag zitten we aan tafel met mannen die 5 MIA’s, 5 Vlaamse Music Awards, hebben ontvangen. ‘Hit van het Jaar’ met ‘Goud’, ‘Doorbraak’, ‘Beste Pop’, ‘Groep van het Jaar’, ‘Beste Nederlandstalig’, 2016 was een wonderjaar voor Bazart. Frontman/zanger Mathieu Terrijn, zanger/gitarist Simon Nuytten, zanger/toetsenist/gitarist Oliver Symons, drummer Robbe Vekeman en bassist Daan Schepers, proficiat en welkom in ’t Parksken!

Nederlands

Logische opener, hoe is het allemaal begonnen?
Mathieu: We zijn allen al jaren met muziek bezig. Het verhaal klopt wel dat Junior Eurosong ons voor een groot deel bij elkaar bracht, en dat ook vriend Max Colombie, frontman van Oscar and the Wolf, daar een rol in speelde, maar de fundering voor Bazart werd echt gelegd toen Simon en ik er Oliver bij haalden, en we tijdens een trip naar de Ardennen bepaalden hoe de groep moest klinken. Ook Robbe en Daan zijn erbij gekomen en de band was een feit.

Jullie hebben dan ook in het voorprogramma gezeten van Oscar and the Wolf.
Simon: Klopt, in de Lotto Arena in Antwerpen. Ik maakte vroeger muziek met Max, Mathieu deed samen met hem in 2005 mee aan Junior Eurosong en we gingen destijds samen kijken naar de Eurosongfinale van Oliver…

Oliver: … waar ik dan weer de professionele scene leerde kennen. Maar zoals Thieu zegt, in de Ardennen werd Bazart gevormd.

En meteen kozen jullie voor het Nederlands?
Mathieu: Dat is de taal die ik het beste ken en waarin ik me het best kan uitdrukken. Mijn Engels is niet van dat niveau om die poëtische ondertoon te kunnen creëren. Enkel in het Nederlands kom ik tot de abstractie die ik in mijn teksten probeer te bereiken.

‘Liever snel naar de hel dan traag naar de hemel’. Het catchy refrein van de hitsingle ‘Goud’. Live fast, die young. Vrij duidelijk toch.
Daan: Dit laat inderdaad weinig aan de verbeelding over. Veel teksten van Mathieu zijn vrij cryptisch. Mensen geven er vaak hun eigen verklaring aan.

Mathieu: Dat is nu net de bedoeling. Fans maken van onze songteksten wat ze zelf willen. Soms geven mensen een totaal tegenovergestelde verklaring. Dat wil ik bereiken. Niet dat er zo fel moet worden over nagedacht, maar Bazart geeft toch graag zingevende boodschappen. Niet met opgeheven vingertje of zwaar moralistisch, maar ook niet banaal.

Robbe: Goede teksten gekoppeld aan een typische sound. De nummers zijn herkenbaar als Bazart. In de Ardennen hebben we ontzettend hard gerepeteerd om tot die typische sound te komen.

Simon: Dat repeteren doen we nu iets minder (lacht)

Niet meer nodig?
Oliver: We zijn al jaren goede vrienden en voelen elkaar ook zeer goed aan. Uiteraard repeteren we nog, maar we maken ook tijd voor andere dingen.

Daan: Zo zijn we daarnet nog gaan bowlen in Sint-Martens-Latem. Leuk en verademend.

Simon: Dat is dit restaurant ook trouwens. Ziet er allemaal fantastisch uit.    

Robbe: En lekker, amai!

De champagne en de hapjes krijgen niet veel recht van bestaan, en ook de hemelse coquilles met ganzenlever en truffeljus behoren in een mum van tijd tot het verleden. Bowlen heeft de jongens dorstig en hongerig gemaakt. En ook Shopping is hongerig naar meer…

Gillende meiden

Mogen we jullie muziek Nederlandstalige elektropop noemen?
Mathieu: Daar komt het op neer. De melodieën moeten goed in het gehoor liggen, en de teksten moeten iets uitstralen.

Simon: Ik denk te mogen zeggen dat onze muziek en onze benadering vrij uniek is in het Nederlands taalgebied. We worden vaak vergeleken met andere groepen zoals Noordkaap en Gorki. Maar die vergelijking gaat amper op.

Robbe: Die zaten in een compleet andere tijdsgeest.

Mathieu: Uitstekende bands, maar wij leven, treden op, en maken teksten en muziek in 2017. Dat brengt een andere sfeer, een ander geluid. We worden ook vaak in één ruk genoemd met Clouseau. Ik zou veel willen geven om de carrière van Koen en Kris ook maar te benaderen, maar onze sound is toch totaal anders.

De waanzin tijdens jullie optredens doet anders wel aan de beginjaren van Clouseau denken.

Oliver: Waanzin lijkt me overdreven, maar het klopt dat we niet mogen klagen over onze enthousiaste fans. De optredens, de vele festivals zoals Pinkpop en Werchter overtroffen onze stoutste verwachtingen.

Mathieu: Het publiek zong meteen massaal de nummers mee, en dat bezorgt je echt kippenvel.

Vind je al die gillende meiden soms vervelend?
Mathieu: Zeker niet, het hoort erbij. De fans maken Bazart. Door hen staan we al waar we nu staan. Dat zullen we en mogen we ook nooit vergeten. Zonder hen waren we nog onbekende muzikanten die smeekten om hun ding te mogen doen.

Simon: Jij ziet trouwens nauwelijks het publiek tijdens een optreden (lacht)

Mathieu: Klopt, zonder bril of lenzen zie ik enkel de eerste rij, en dan nog vrij wazig.

Simon: Naast de ongelooflijke steun van de fans zijn er uiteraard nog onze manager, onze platenfirma, het boekingskantoor en vele anderen.

Oliver: We hebben het grote geluk dat alles plots klikte. Op het juiste moment gebeurden de juiste dingen. Het plaatje klopte.

Simon: Mathieu, Oliver en ik hebben voor een allesbehalve makkelijke weg gekozen, maar we wisten dat er een kans op slagen was. We hebben niet opgegeven want aanvankelijk bleek het er allemaal niet zo rooskleurig uit te zien. Maar we bleven in onszelf geloven, en plots werden we wel gedraaid, plots speelden we voor volle zalen en stonden we op grote podia.

Jullie hebben zelf ook de juiste keuzes gemaakt. Zo besloten jullie om de CD ‘Echo’ op te nemen in Zuid-Frankrijk. Waarom?

Mathieu: Daar werden we niet lastig gevallen door externe factoren. We konden in dat kleine dorp en in onze eigen in elkaar gezette studio rustig ons ding doen. We genoten van de zon, het eten, de drank, de muziek, en de Belgen op het Europees kampioenschap. Al werd dat uiteindelijk nog de grootste ontgoocheling van de voorbije zomer (lacht).

Mathieu, je hebt iets met voetbal?
Mathieu: Ik niet alleen, we zijn allemaal fans, en zowel Simon als ik voetbalden zelf. Ik was keeper bij de jeugd van Eendracht Moortsele. Onklopbaar en onversaagd, dat heeft Simon al mogen ondervinden (lacht)

Simon: Vroeger misschien wel, maar nu klop ik je met de vingers in de neus jongen…

Het rustsignaal weerklinkt, en na de waanzinnige wilde zeebaars met venkel en jus van dille en limoen, is het de hoogste tijd om de popsterren van Bazart de hemel op aarde aan te bieden: krokant gebakken kalfszwezeriken. De Gentwerpse groep geniet, en plots is het wonder boven wonder muisstil aan tafel. Even die stilte doorbreken toch.

De witte sokken van Olga

Kunnen jullie nog op straat komen in pakweg Gent of Antwerpen?
Oliver: Dat valt best mee. We gaan nog geregeld uit en echt last van te opdringerige fans hebben we nauwelijks.

Mathieu: We kunnen ons nog genoeg amuseren en doen ook buiten de muziek vaak dingen samen. We hebben gewoon een luxeleven. En dat beseffen we. Dat fans ons herkennen en soms in onze buurt willen zijn of een handtekening vragen, is toch helemaal niet erg. We leven van de fans, en we willen graag iets terug doen.

Simon: Het is uiteraard intens en anoniem door het leven gaan is er niet echt meer bij. Maar het went, en het wordt er graag bijgenomen.

Ook dat de ‘boekjes’ jullie van nabij volgen. Iedereen weet inmiddels dat Simon Nuytten met Olga Leyers omgaat. Weg met de privacy.
Simon: Maar ik was al bij Olga van voor Bazart bekend werd. En neen, dat is niet zo erg. Part of the game.

En een deel van de machine die Bazart soms lijkt te zijn. Zoals de merchandising.

Simon: Klopt, Olga droeg tijdens ‘De Slimste Mens’ zelfs de witte sokken van Bazart. So what? We zijn een bekende Nederlandstalige popgroep en mensen willen spullen van ons kopen. Daar is toch niets mis mee?

Mathieu: Kijk, we genieten van ons succes. ‘Goud’ wordt door jong en oud meegebruld. Ook onze andere nummers blijken aan te slaan bij een jong, maar ook minder jong publiek. En we genieten, en we gaan proberen om nog lang goede nummers te maken.

Hebben jullie nog tijd om de actualiteit te volgen. Wat vinden jullie als jonge muzikanten bijvoorbeeld van de terreur?
Mathieu: Verschrikkelijk, maar soms heb ik de indruk dat we gewend raken aan die terreurtoestanden en de dreiging. Bij onze optredens mogen we daar ook niet teveel aan denken. Er zijn mensen die er moeten voor zorgen dat alles veilig verloopt en daar hebben we ontzettend veel vertrouwen in. 

Robbe: Voor Bazart was 2016 geweldig, maar voor veel mensen was het vreselijk. Daar denk je toch regelmatig aan.

Mathieu: Hoe zal de toekomst eruit zien? Trump belooft alvast weinig goeds.  De nacht van zijn verkiezing zaten we samen verbijsterd voor de buis.

Live

Voor Bazart ziet de toekomst er fantastisch uit. Binnenkort op 31 maart en 1 april tweemaal een uitverkochte Lotto Arena, op 21 april in de Paradiso te Amsterdam en op 22 oktober in het Antwerps Sportpaleis!

Daan: Het is amper te geloven, en tussendoor zal Bazart ongetwijfeld op veel festivals te zien zijn. We willen niet alleen verkondigen dat we graag live muziek spelen, maar we willen het ook doen. We willen het ook tonen.

Dat lukt behoorlijk … Bazart is toch een echte live-band nietwaar?
Mathieu: De business heeft al een hele tijd af te rekenen met een dalende platenverkoop, maar mensen gaan wel steeds vaker naar optredens. Dan moeten ze ook waar voor hun geld krijgen. Bovendien zorgen goede live-acts ook voor een stijgende interesse in de platen. Een sneeuwbaleffect dus…

Simon: De energie tussen band en publiek is superbelangrijk. We willen telkens knallen.

Oliver: Inmiddels hebben we inderdaad een live-reputatie opgebouwd, maar we leren nog van elk optreden. Tenslotte zijn we nog niet zo lang bezig en komt het allemaal nog een beetje op ons af. Gelukkig loopt niemand naast zijn schoenen. We worden uitstekend omkaderd, en er is geen gevaar voor sterrenallures. Gewoon op het podium lekker ons ding doen, en ervan genieten dat anderen het goed vinden, blijft ons motto.

Robbe: Genieten doen we ook vanavond. Ik ben van Oosterzele, dus ik ken dit restaurant. Maar dat men hier zo goede gerechten serveert…Een openbaring.

Mathieu: Mijn ouders wonen in Munte, en mijn vriendin is van Melsen, hier vlakbij. Ik hoor dus nog thuis in deze streek, en ’t Parksken houdt de eer van mijn roots bijzonder hoog, moet ik zeggen.

Nog een laatste vraag jongens: waar eindigt dit met Bazart?
Mathieu: Eerst hard werken aan onze muzikale toekomst en dan uitbollen in de Algarve. Heerlijk in het zonnetje…

Simon: Nee jongen, niet warm genoeg in de winter. Laat me eens nadenken…

Dromen worden uitgewisseld. Leuk om deze positieve, uiterst getalenteerde jonge kerels aan tafel te hebben. Ze zullen nog vele Vlaamse en Nederlandse meisjesharten én muziekliefhebbers beroeren. Dat we vanavond net iets te veel klinken op hun succes, zal de Shopping-lezer ons wel vergeven…