Lindsay: “Lisa-Marie is het allerbelangrijkste”

< Gesprek in ’t Parksken >

Zaterdagmorgen was het steeds feest in de Appelstraat te Gent. Buurvrouw Lindsay van nummer 403 deed immers de was. De konijntjes piepten vrolijk over de draad, de vogeltjes schoten wakker, en de poes lag op de loer. Het pietluttige rokje verborg niet wat het diende te verbergen, en wees me er telkens op dat een putje niet diep hoeft te zijn om je helemaal onderuit te halen.
Elke zaterdagmorgen ging ik door berg en dal. Zelfs de zee was niet ver. Laagtij bij het graaien in de wasmand, hoogtij bij het strekken naar de draad. Elke week natuurschoon vanuit mijn living midden de stad. Zelfs in de winter als de konijntjes verstijfd van de kou om hulp riepen, zat ik rustig te genieten. Ik was net getrouwd. Dus kijken, kon niet. Gluren ging nog net wel.
Tot het noodlot toesloeg. Een dure BMW voor de deur. Twee weken later was een zaterdag geen zaterdag meer zoals voorheen. Lindsay verhuisde. Naar waar weet ik niet. Niet naar Denderhoutem, denk ik, maar één ding is zeker, ergens op deze planeet beleeft iemand elke zaterdag de dag van zijn leven. Of het zou moeten zijn dat Lindsay voortaan haar was op vrijdag doet.

Boekhouding

Lindsay, welkom in restaurant t’ Parksken …
Ik ben hier al eens eerder geweest. Fantastisch, niet?

Kunnen we enkel maar beamen. Dat hebben we nu met Shopping al bijna 30 jaar mogen ervaren. Maar een pertinente vraag: doe jij je was op zaterdag?
Dat varieert (lacht). Ik doe het huishouden. Koken, wassen en plassen, het hoort er allemaal bij.

Lang was je ‘de zus van Christoff. Dat ben je uiteraard nog steeds, maar je timmert al een tijdje aan je eigen weg.
Na 9 albums en 36 singles kan je dat wel stellen, ja. In 2008 ben ik solo gegaan, en meteen scoorde ik nummer 1-hits zodat iedereen Lindsay begon te kennen als de zangeres en niet langer meer de zus van mijn nog steeds geweldige broer.

Die ook peter is van je dochtertje, jouw hartendief Lisa-Marie.
Dat is nog zacht uitgedrukt. Lisa-Marie is gewoon het allerbelangrijkste dat er bestaat. Voor haar leef ik, en doe ik wat ik doe. Ze wordt 3 jaar op 19 december. Sinds haar geboorte is geheel mijn leven veranderd. Ze is echt mijn alles, en zo lief!

Kinderen krijgen ging niet zo makkelijk.
Klopt, het is een lijdensweg geweest waarbij ik mijn ervaringen heb beschreven en gedeeld in een boek. Acht ivf-pogingen, miskramen…Als je dan tegen je veertigste aan toch nog zo’n fantastische, gezonde dochter op de wereld mag zetten, dan kan niets je nog deren. Ik hou ontzettend van mijn zangcarrière, maar dat is in niets te vergelijken met het gevoel een moeder te zijn.

‘Liefde is meer dan een Woord’ zong je met Christoff in 1993 al. Dat wist je toen al bij het prille begin.
Liefde is de basis van alles. De moederliefde is misschien nog net iets meer. Ik zou letterlijk mijn leven geven voor dat kind. Moeilijk uit te leggen, maar mama’s weten wel waarover ik praat…

‘Een Verlangen te groot’ zong je hier zelf over. Na duetten met Christoff, en vooral ook veel werk als achtergrondzangeres, wou je dan toch op het voorplan treden.

Naarmate ik ouder werd, of minder jong was (lacht), voelde ik me meer zelfzeker op het podium. Ik kreeg de kans solo te gaan. ‘Van ’s morgens vroeg tot ‘avonds laat’ sloeg meteen aan en ik was vertrokken.

De boekhouder van schlagerfenomeen Christoff troefde de meester af …
(lacht) Ik zou niet durven. Ik doe trouwens nog zijn boekhouding. Neen, zijn was doe ik niet. Ook niet op zaterdagmorgen…

Je kan zowat alles. Je presenteert op Ment Tv, je was gastvrouw van een eigen kookprogramma en op een sympathieke manier ben je vaak aanwezig in de media. Hoe doe je dat allemaal?
Ik heb normaal gezien een druk leven, maar met de geboorte van Lisa-Marie is het allemaal een beetje rustiger.

Een beetje rustiger? Vorig jaar was je met honderden boekingen één van de populairste artiesten!
Juist, maar met de hele Covid heisa ben ik zoals iedereen veel meer in mijn kot.

Misschien vind je dat zelfs niet erg nu?
Dat klopt helemaal. Ik heb ten volle de tijd om van mijn dochtertje te genieten. Ik wil haar een goede opvoeding geven zoals ik van mijn ouders heb gekregen. Des te beter dus dat ik nu veel tijd met haar kan besteden. Let wel, ze heeft al een willetje hoor. Dat zal ze van haar peter hebben (lacht).

Je woont in het landelijke Denderhoutem. Leuk?
Ja, ik vertoef er graag. Leuk dorp, fijne mensen. Al moet ik zeggen dat ik liever wat dichter bij mijn broer had gewoond. Massemen is niet de andere kant van de wereld, maar soms lijkt het toch ver. Misschien moet hij maar eens aan verhuizen denken (lacht).

Helene Fisher

Het voorgerecht is intussen ook al verhuisd, van onze smachtende smaakpapillen naar de dankbare magen. De zalm ‘label rouge’ verdient gewoon het label ‘fantastisch’.

Je begon als solozangeres in 2008. Dat is nog niet zo lang. En toch lijkt het of Lindsay al jaar en dag op de planken staat?
Dat komt natuurlijk omdat ik er altijd bij was. Ofwel stond ik naast, ofwel stond ik achter Christoff, maar de mensen kenden me al voor ik zelf één nummer uitbracht. Dan lijkt het alsof ik al een eeuwigheid mee draai, maar je hebt gelijk. In feite ben ik nog een ‘bleuke’ (lacht)

Met liefst acht nummer 1-hits op 12 jaar. Willy Sommers, Bart Kaël, ze kunnen er een puntje aan zuigen …
Dat zou ik niet durven zeggen. Ik ben zelf ook verrast door het succes, maar mijn palmares oogt bijlange zo groot niet als die gevestigde namen.

Die allemaal een beetje vanuit de hoogte werden bekeken vroeger.
Het is al veel veranderd en verbeterd, maar een bepaald deel van de mensen kijkt neer op wat wij doen en da’s jammer. Een bepaalde muzikale klasse zal het Vlaamse lied altijd een beetje in de hoek plaatsen. Kijk naar de uitgereikte prijzen? Het zijn niet meteen de schlagerzangers die met een trofee gaan lopen. Dat blijft jammer, maar het grote publiek maakt duidelijk geen onderscheid. Als je naar onze optredens komt, weet je wel wat leeft bij de mensen. De appreciatie is er wel degelijk.

Is het schlagerfestival in Hasselt elk jaar het hoogtepunt?
Alleszins altijd een geweldige ervaring. Het kloppend hart van de business. Heel, heel jammer dat het dit jaar niet kon en kan doorgaan. Voor de artiesten, maar vooral ook voor de fans.

Met wie zou je ooit nog eens graag op het podium staan?
Zonder twijfel met Helene Fischer. Die is echt mega. Ze heeft al 15 miljoen platen verkocht. Vooral in Duitsland is ze super populair. Ze is wel bereikbaar en toegankelijk, maar met haar een duet mogen zingen, dat is nog andere koek. Wie weet, leest ze dit, en komt het er ooit van.

We zullen haar een Shopping opsturen. Lisa-Marie gaat voor het eerst naar school. Eventjes loslaten dus. Moeilijk?
Ach, ik heb het al moeilijk als ik haar thuis bij Kris moet achterlaten. Nu dus bijvoorbeeld (lacht).

Op ons bord wordt niets achtergelaten. Geen kruimel. Dit hoofdgerecht was zo lekker, dit ribstuk Iberico was zo mals, zo smaakvol, dat zelfs mijn opa zonder tanden zou genoten hebben. Heerlijk!

Immobiliën

Ik las dat jij niet bepaald hield van de schoolboeken.
Ik ging gewoon niet graag naar school. Ik heb van alles uit mijn duim gezogen om niet te moeten gaan. Zo heb ik eens met een haardroger hete lucht op mijn voorhoofd geblazen zodat de dokter zou denken dat ik koortsig was. Toen ik in het 6de leerjaar zat, heb ik me zelfs ooit moedwillig gekwetst door op een dak te kruipen om zo een examen te ontlopen.

Er staat je wat te wachten met Lisa-Marie. Net voor ik hierheen kwam, luisterde ik nog eens naar ‘De Klok tikt door’ met Bart Herman. Prachtig nummer. Ben je zo sociaal geëngageerd?
We kunnen toch niet ongevoelig zijn voor wat allemaal rondom ons gebeurt? Ik ga niet beweren dat een schlager maatschappijkritisch moet zijn, maar dat de wereld verandert, mag toch aangehaald worden. Het nummer is overigens niet echt een schlager. En Bart is de ideale persoon om het samen met te zingen. De klimaatopwarming houdt me wel bezig. Zeker als je een opgroeiend kind hebt, vind je dit meer en meer belangrijk.

Regelmatig zit je op Spaanse bodem en verblijven jullie er een lange tijd.
Spanje is een beetje ons tweede thuisland. In juni zijn we er een maand, maar doorheen het jaar trekken we nog regelmatig naar Marbella.  Dat is nu niet anders geweest. Ondanks corona hebben we er ook dit jaar, op een veilige manier, genoten van rust

Wat brengt de toekomst nog Lindsay?
Hopelijk veel optredens. Het is een harde tijd voor de showbusiness. Wie nog maar net komt piepen, heeft het momenteel zeer moeilijk. Als je al ettelijke jaren meedraait, heb je wel een spaarpotje. Verloning is één ding, maar de respons van de fans, van het publiek is nog belangrijker. Daarom ben je artiest. Als ik optreed, wil ik de mensen heel even de rest laten vergeten. Hen gewoon blij maken. Tijdens deze zware periode zou dat echt deugd doen. Ik begrijp dat er veiligheidsmaatregelen zijn. En ik leef ze ook strikt na. Maar we missen het zo. Het onbezorgd mee kwelen van een goede schlager. Het dansen met anderen op de tonen van een leuk, eenvoudig liedje. Zeg nu zelf, het maakt het leven toch veel aangenamer. Ik hoop dus dat we dat vervelende virus snel kunnen bedwingen.

Wat zou je gedaan hebben of doen als je geen zangeres was?
(vrij kordaat) Immobiliën. Verkoopster van huizen. Handelen in onroerend goed. Dat interesseert me, en zou me ook wel liggen. Eerst een cursus volgen zodat ik me kan verdiepen in de materie. Een getuigschrift halen, en dan de baan op. Had je niet gedacht hé?

Neen Lindsay, maar wacht nog even om de baan op te gaan. Laat ons nog even genieten van je gezelschap en toegegeven, ook van de lekkere wijn. ‘Ik ben een beetje zenuwachtig’. Voor de eerste keer sinds de Covid lockdown mag Lindsay straks optreden. Al 27 jaar staat ze op het podium. Voor duizenden enthousiaste fans. Bejubeld, gouden platen, veruit de mooiste schlagerzangeres van de Benelux, en nu een beetje nerveus. Voor een optreden in Beernem. Of is het omdat ze ons moet verlaten. ‘Bella Romantica’ , ‘Kom in mijn armen’ wil ik nog zingen, maar ze fladdert weg. Wat doe je zaterdagmorgen, wou ik nog snel vragen, maar ze heeft haar auto al gestart. Zo snel mogelijk naar haar ‘Kleine Prinses’…